Interior de l’església

Era glèisa de Sant Estèue, maugrat es sòns origens romanics, a incorporat eth legat artistic des periòdes romanic, gotic e barròc. Mès çò que mès estone es uelhs deth visitaire quan s’acale en interior dera glèisa ei eth gust popular qu’a era bastenda, que se met de manifèst surtot enes pintures muraus deth sègle XVIII, es quaus s’an conservat e recentament an estat objècte de restauracion.

Deth periòde romanic, ne demoren coma testimònis eth tram centrau dera nau e eth batiader. En sègle XV, era glèisa de Sant Estèue experimentèc era prumèra grana transformacion, damb era incorporacion d’ua absida poligonau gotica que substituïc ara originau romanica. Era importància dera absida gotica ei evidenta laguens dera glèisa, a on se ve era estructuracion arquitectonica a compdar d’ues elegantes nervadures, que partissen deth solèr e se trapen en anèth dera copòla qu’encabís er espaci absidiau.

Posteriorament, pendent eth periòde barròc, s’incorporèren cinc capèles enes lateraus dera nau, qu’an dat lòc ar aspècte actuau dera glèisa. Ei en aguestes capèles a on se raconten diuèrsi episòdis biblics, representadi pictoricament, e a on se met de manifèst er esperit popular que nomentàuem ath començament.

En sègle XVIII se i ahig era tor campanau junhut ara absida, e se i incorpòre eth portic d’entrada ena glèisa; ena façada d’aguest portic i trapam encastrat un cippus roman e un crismon.